Dlaczego Iran?
Wyruszamy w kolejną, wyczekaną podróż – do Iranu. Jedziemy wygodnym pociągiem Regio Jet z Czeskiego Cieszyna do Pragi. Robię w nim odprawę online na stronie portu lotniczego Teheran – Mehrabad gdyż wiem, że w Iranie będziemy mieć problem z dostępem do Internetu. Po wylądowaniu w Teheranie kobiety w samolocie przywdziewają hidżaby, czyli chusty zakrywające głowy i szyje. Ja również mam swój hidżab – komin, który okazał się bardzo dobrym wyborem. Udajemy się do punktu Visa on Arrival. Tam pokazujemy swoje ubezpieczenie, oddajemy paszporty, potwierdzenie rezerwacji noclegu, płacimy i czekamy cierpliwie na wizę. Wygląda na to, że daty rezerwacji nie są istotne dla funkcjonariuszy lotniska, ważne jest że legalnie mamy zapewniony przynajmniej jeden nocleg, w obojętnie jakim terminie. Załatwienie formalności wizowych trwa zaledwie pół godziny. Z lotniska IKA na lotnisko Teheran – Mehrabad jedziemy autoryzowaną taksówką za 18$ (przy wejściu do hali przylotów). Trzeba bardzo uważać, gdyż na lotnisku chodzą mężczyźni, którzy zaczepiają i cicho, nienachalnie oferują transport. Robią to nielegalnie i często zawyżają cenę. Z lotniska Mehrabad lecimy do Shiraz – miasta poetów i ogrodów. Nie widzieliśmy ogrodów ani nie spotkaliśmy poetów ale warto było tam lecieć z innych względów.
Dlaczego Iran? Czasami trudno odpowiedzieć na pytanie dlaczego tym razem ten kraj a nie inny. W przypadku Iranu zdecydowała chyba powieść „Pałac Samotności”, która zupełnie przypadkiem wpadła mi w ręce. Napisała ją żona Mohameda Rezy Pahlawiego, Soraya Esfandiary Bakhtiary, pół Europejka. Nie miałam okazji być w jej pałacu w Teheranie, w którym to spędziła część swojej młodości u boku cesarza Iranu. Jej historia jednak tak mnie zaciekawiła, że postanowiłam dowiedzieć się czegoś więcej na temat tego kraju. Po niej był „Szachinszach” Ryszarda Kapuścińskiego – fascynujący reportaż o panowaniu i upadku szacha, historii Iranu XX wieku. Tak zrodził się pomysł zobaczenia Iranu, który jeszcze w latach siedemdziesiątych tuż przed rewolucją Chomeiniego 1979 roku był krajem świeckim, a kobiety ubierały się jak Europejki. Dzisiaj to kraj religijny, w którym panuje surowe prawo, a kobiece stroje przykryte są często ciemnymi czadorami. Na szczęście nie w całym Iranie tak jest. W większych miastach tego kraju kobiety śmiało manifestują swoją tęsknotę za kobiecością, a na południu w Zatoce Perskiej noszą się całkiem kolorowo.
Co ciekawego jest w Iranie?
Co ciekawego jest w tym Iranie, którego większa część pokryta jest piachem i skalistymi górami? Czy można zgubić się na pustyni? Co zrobić ze sobą w piątkowe dni, kiedy bazary i niemalże wszystkie sklepy są pozamykane? Czy można wejść do meczetu w butach? Odpowiedź jest prosta. Iran jest bardzo ciekawym krajem, mimo że przeważającą jego część zajmuje pustynia. Tak, można się tam zgubić, choć być może tylko mnie takie rzeczy się przydarzają. Święty dzień dla szyitów nie musi być nudny. Wierzcie, za rogiem zawsze czekała na nas jakaś niespodzianka. Co więcej, można wejść w butach do meczetu.
Zapraszam na moje historie z podróży po Iranie, gdyż są ciekawe i momentami zaskakujące. Dziś z perspektywy czasu mogę przyznać, że jest to fascynujący kraj, bogaty nie tylko w historię i piękne zabytki, ale przede wszystkim jego bogactwo tkwi w ludziach.
Bądź pierwszym, który skomentuje